Utwardzanie nienasyconej żywicy poliestrowej

Mechanizm leczenia

    Utwardzanie nienasyconej żywicy poliestrowej odnosi się do procesu, w którym żywica przekształca się z cieczy w stan stały, co jest niezbędnym krokiem w stosowaniu nienasyconej żywicy poliestrowej do produkcji produktów. Proces ten można ukończyć pod ciepłem i ciśnieniem lub może być przeprowadzany w temperaturze pokojowej bez ogrzewania. Na powierzchni pojawia się jako przejście od płynnej cieczy do twardego stałego, ale chemicznie jest przejściem z liniowej struktury molekularnej do trójwymiarowej struktury molekularnej.

    Powszechnie stosowane nienasycone żywice poliestrowe składają się głównie z liniowego nienasyconego poliestrowego i reaktywnego monomeru (zwykle styrenu). Oba składniki zawierają nienasycone podwójne wiązania, które mogą podlegać reakcji kopolimeryzacji wolnej rodników w określonych warunkach (takich jak dodanie inicjatorów nadtlenku, ogrzewanie lub ekspozycja na światło ultrafioletowe). Ta reakcja przebiega przez etapy inicjacji łańcucha, propagacji łańcucha i zakończenia łańcucha. Podczas tego procesu uwalnia się ciepło, lepkość żywicy ciekłej gwałtownie wzrasta, a jej twardość poprawia się, ostatecznie tworząc substancję stałą, która nie jest ani rozpuszczalna, ani nadawana. W zależności od wymagań można dodać materiały wzmacniające, takie jak włókna szklane podczas procesu formowania lub nie można dodać żadnego zbrojenia, przy użyciu tylko wypełniaczy (lub braku wypełniaczy). Pierwsze powoduje to, co zwykle nazywamy włóknem szklanym, podczas gdy drugie można przerobić produkty sztuczne kamienia lub użyć jako powłoki powierzchniowe.